Petra en ik lopen weer lekker door de duinen, het is veel helderder dan gisteren en ik heb spijt, dat ik mijn fototoestel niet bij me heb. Dit keer lopen we maar een rondje en nog wat door het zand, want Rick wil om 10 uur weg. Tot mijn verbazing is iedereen bij mijn terugkomst inderdaad op en zitten we om tien over tien in de auto.

De eerste stop is weer Leusden-Zuid, waar mijn vierde klas leraar ons al opwacht. Rick neemt een paar foto’s van ons en meneer O. laat mijn oude klaslokaal zien. Daar zitten een paar nieuwsgierige leerlingen, die zullen zich wel af hebben gevraagd wie dat vreemde gezin waren! Meneer O. laat een oud foto album zien en weet zelfs nog waar ik vroeger zat! Jammer, dat hij nu net met zijn klas naar gym moet, dus het bezoek duurt maar kort. Aan de andere kant moeten wij ook nog helemaal naar Den Haag. Het is wel heel bijzonder een vroegere leraar zoveel jaren later weer te zien!

Zonder files en problemen komen we net voor twaalven bij Madurodam in Den Haag aan. Ik heb even getwijfeld of we hier wel heen zouden gaan, maar aan het enthousiasme van de kinderen zie ik, dat ik de juiste beslissing heb genomen. Het is flink koud, maar overwegend zonnig en de kinderen genieten van alle mooie kleine huisjes, vooral de miniaturen van dingen, die ze zich herinneren, vinden ze erg leuk. Madurodam ziet er nieuwer en beter onderhouden uit, dan vijf jaar geleden, vinden Rick en ik. Het is voor mij ook nostalgisch, want mijn opa en oma woonden hier in de buurt en met iedere logeerpartij daar bezochten wij Madurodam.

In de souvenirwinkel vinden we twee dingen met Saskia’s naam erop en Kai koopt een kartonnen bouwpakket van de Euromast. Daarna rijden we naar de haven van Scheveningen, waar we een heel goede vis- en frituurkraam weten. We zien het Kurhaus vanuit de auto, wat is het hier opgebouwd over de jaren heen! Het is letterlijk luilekkerland en we eten veel meer, dan we gewoon zijn. Katja en ik nemen twee broodjes Hollandse garnalen, waar ik dol op ben en twee haringen. Kai eet een flinke portie friet en twee kroketten, belangrijk om te onthouden, want dit “dieet” komt hem later duur te staan!

Als we allemaal onze buiken tot barstensvol hebben rijden we naar Delft. Het is inmiddels weer bewolkt en waterkoud! We lopen door het gezellige centrum en drinken bij ’t Raedthuys op de markt iets om op te warmen. De kinderen nemen Chocomel met slagroom en iedereen bestelt een portie poffertjes met slagroom. Alleen Katja en ik delen die, de rest eet alles schoon op!

Net voor de sluiting bekijken we de Nieuwe Kerk nog van binnen en zien daarna op de terugweg een prachtige zonsondergang. Op een gegeven moment rijden we over een brug en zie ik een paar honderd meter verderop een ouderwets ophaalbruggetje met de oranje zon op de achtergrond. Rick stopt even verderop en ik maak ik weet niet hoeveel prachtige foto’s van dit typisch Hollandse beeld.

Op de snelweg komen we voor het eerst in aanraking met de spitsdrukte. Van net voorbij Delft tot aan Gouda staan we in de file. Rond acht uur hebben we afgesproken bij mijn nicht in Doorn en als we bij Gouda zijn is het zes uur. We besluiten het mooie centrum in te gaan en bij het Grand Cafe Centraal naast het stadhuis avondeten te eten. Dat we ueberhaupt nog trek hebben verbaast me, maar het gaat er allemaal goed in. Ik voel een tekort aan groenten na alle vis en frituur, dus bestel een stokbroodje met kaas en broccoli, bloemkool en andere groentes. We bestellen een kop Goudse mosterdsoep om met zijn allen te delen en die is werkelijk heerlijk! De rest doet het ook rustig aan met eten, maar Kai bestelt bitterballen met patat en eet dat dan ook bijna helemaal op!

Net na achten zijn we bij mijn nicht. We ontmoeten haar man en kinderen, want we hebben haar al bijna tien jaar niet meer gezien. Mijn tante en oom, haar ouders en mijn oom de broer van mijn moeder, zijn er ook. Het wordt een gezellig avondje met alweer allerlei Sinterklaas lekkernijen. De kinderen doen zich te goed aan al het strooigoed.

Als we thuiskomen is Kai ook nog erg benieuwd hoe de caramel slagroomvla smaakt en eet daar een bak van. Dat zijn lichaam al dat vette eten maar niets vindt blijkt als hij me om half twee ’s nachts komt vertellen, dat het er toch allemaal weer uitgekomen is. Het arme joch voelt zich miserabel. Even ben ik bang, dat hij een virus heeft opgelopen, maar als ik dan terugdenk, wat hij allemaal naar binnen heeft gewerkt, verbaast het me niets!